Octopath Traveler II Review - Prachtige stijl, meeslepende verhalen, verfijnde elementen en briljante combat (2024)

Octopath Traveler 2 is het vervolg op Octopath Traveler uit 2018 die een ongekende art style, diepe combatsystemen combineerde met acht verhaallijnen. De lat voor het nieuwe deel ligt dus behoorlijk hoog en Octopath Traveler II weet die lat te halen.

Een nieuw avontuur

In de preview kon je al lezen hoe Octopath Traveler II geen direct vervolg is, maar een volledig nieuw en losstaand avontuur. Het kent een prachtige nieuwe wereld, die veel interessanter en dynamischer is dan zijn voorganger en een nieuw bont gezelschap. Deze acht reizigers hebben dezelfde klassen die je kent uit Octopath Traveler en ook de gimmick waar de eerste letters van hun naam 'Octopath' spellen keert weer terug. Ditmaal werken we met Osvald the Scholar, Castti the Apothecary, Temenos the Cleric, Ochette the Hunter, Partitio the Merchant, Agnea the Dancer en Throné the Thief en Hikari the Warrior. Ieder hebben een eigen verhaal wat uitgespeeld wordt over vier hoofdstukken, waarmee Octopath Traveler II het voorbeeld van de eerste game volgt. Nieuw is dat je personages er niet altijd alleen voor staan.

Ditmaal zijn er namelijk Shared Stories waardoor twee personages samen een verhaal maken. Dit is een reactie op de grootste klacht uit 2017, waarbij de acht personages eigenlijk niets met elkaar doen. Ja, er was travel banter, die ook hier is en nog steeds niet veel voorstelt. Ik doel dan op echt samen optrekken en conversaties anders laten verlopen op basis van wie er met je mee is. Jouw groep begon aan een verhaal, waarop alleen het hoofdpersonage van het hoofdstuk deel uit maakt van wat er gebeurde, enkel in gevechten verschenen de andere leden van de groep.

Dit is niet anders in Octopath Traveler II en de Shared Stories vervullen nog steeds niet helemaal wat ik ervan wilde. Het zijn eerder zij-verhaaltjes waar meerdere personages in voorkomen. Zoals Throné en Temenos die op zoek gaan naar een schat in een klooster die volgens de geruchten zou bestaan - om uit te vinden of hij er echt is, uiteraard. Niet om te stelen. Het heeft geen invloed op de rest van de story arcs van beide personages, al is het leuk om te zien hoe de twee met elkaar om gaan. Heb je alle hoofdstukken en alle shared stories voltooid, dan opent zich de laatste grote uitdaging in de vorm van een final chapter waar alle personages moeten samenwerken om een groot kwaad te bestrijden.

Divers van toon

Ik wil niet teveel uit de doeken doen, maar ik was zeer positief verrast over de meeste personages en hun verhalen. Sommigen zijn ronduit duister, zoals Throné die het leven in haar dievengilde wil ontvluchten en zich daarom tegen de leiders keert. Deze man en vrouw worden vader en moeder genoemd, gezien de meeste leden als kind geronseld zijn en in de terugblikken merk je dat dit ouderlijk stel zeker niet zachtaardig omgaat met hun kroost. Emoties kunnen dus best hoog oplopen en het is bijzonder interessant om personages te volgen door hun gebeurtenissen. Ook personages wiens start ik niet mega interessant vond zoals Partitio en Agnea bleken toch zeker de nodige inhoud te hebben naarmate hun verhaal ontvouwde.

De afwisseling die het volgen van acht verhalen tegelijkertijd met zich meebrengt houdt het avontuur ook fris. Het ene moment zit je in het zware wraakverhaal van Osvald, waar je het andere moment de opgewekte Ochette helpt. Dialogen zijn goed geschreven en worden overtuigend gebracht door de stemacteurs. Ook al kan Partitio’s stem als een kaasschaaf voor je gehoor zijn.

Briljante combat

De grootste kracht van Octopath Traveler II is de combat, hoe goed de verhalen ook zijn. Het gevechtssysteem neemt dezelfde fijne variant op turn based combat van zijn voorganger met een paar nieuwe twists. Iedere ronde bouw je BP op, wat ingezet kan worden om in één ronde meerdere keren aan te vallen met een wapen of je spreuk meer kracht bij te zetten. Belangrijker is om goed te letten op de zwaktes van de vijand en zodoende deze te breken, waarna zij even hulpeloos zijn en meer schade krijgen. Zeker in de baasgevechten zal je hier tot de max van moeten profiteren, waarmee het uren interessant blijft.

Bij iedere nieuwe vijand probeer je te achterhalen wat zijn zwaktes zijn en hoe je deze maximaal kunt uitbuiten. Ik plande vooruit in mijn gevechten dat ik nog een ronde schade zou nemen om die extra BP in te kunnen zetten en Osvald en Hikari kon voorbereiden om dubbele schade te doen voor ik los zou gaan. Op een aantal momenten gooide de game zulke pittige bazen op me af dat ik gemakkelijk een aantal uren aan progressie kwijt raakte. Dat voelt frustrerend en gelukkig zijn die momenten op een hand te tellen geweest, maar het leerde me wel dat ik het beter moest aanpakken.

Nieuw in de combat zijn de Latent Powers die er per personage verschillen en opbouwen gedurende het gevecht. Zo krijgt Throné een extra beurt, herstelt Partitio in één keer zijn volledige BP meter en ontwaken er bijzondere krachten in Hikari. Voor Osvald houdt het in dat een magische aanval die iedereen raakt, zich concentreert op een enkele vijand voor extra schade, waar Agnea dit juist andersom doet door een enkele aanval voor iedereen te laten gelden. Ook zonder deze mechanic is veel afwisseling te vinden in de gevechtsstijlen van de acht.

Throné kan met meerdere wapens uit de voeten, waardoor ze erg veelzijdig is. Zijn ze niet zwak voor een dolk? Probeer dan eens een zwaard of een bijl. Of misschien is de boog van Ochette wat we nodig hadden. De huntress zet haar titel kracht bij doordat ze vijandige wezens kan vangen na ze te hebben verzwakt, om deze vervolgens aanvallen voor haar te laten plaatsen. Dit is vergelijkbaar met Temenos the Cleric die lang niet alleen maar kan healen. Nee, naast heilige lichtaanvallen kan hij NPC’s gidsen om zo te laten meevechten. Zo summonde ik geregeld boogschutters met gifaanvallen of een apotheker die een aantal ronden helende items op de party gebruikte.

De magic casters voelen bijzonder krachtig, maar zijn kwetsbaarder en moeten beschermd worden. Dat is juist waar het systeem met het boosten van aanvallen een lekkere risk & reward puzzel voor je neerlegt; kies ik ervoor om te helen of probeer ik zo snel mogelijk het gevecht af te ronden door alles erop af te gooien - met het risico dat het niet genoeg is en ik open en bloot sta? Extra vaardigheden kunnen verkregen worden met het secondary jobs systeem wat via gildes verspreid wordt. Hier krijg je een licentie om een personage een nieuwe, extra rol te geven. Zo maakte ik Hikari bijvoorbeeld naast een warrior ook een Cleric voor healing en liet ik Throné katapulten bouwen als uitvinder.

Sfeervolle wereld

Dit alles vindt plaats in een prachtige wereld, genaamd Solistia. De art style die het origineel er deed uitspringen, waarbij 2D sprites bewegen door een 3D wereld die 16 bit textures met realistische beelden combineert, is hier nog beter. Ten eerste is er meer variatie en detail in de steden, gebouwen en de natuur. Ook doet het meer met lichteffecten en laat het de HD-2D knallen, nog meer zo door het vernieuwde camerawerk. In zowel verhaal als tijdens gevechten draait de camera licht om de situatie vanuit een frisse hoe te laten zien. Het maakt het geheel een stuk dynamischer, wat welkom is tijdens de soms ellenlange dialogen. Je kunt als speler nu handmatig wisselen tussen dag en nacht, wat van pas komt omdat het aantal path actions verdubbeld is.

Path actions zijn vaardigheden die uniek zijn per personage en die in de wereld toegepast kunnen worden. Denk aan het stelen van items van een dorpsbewoner, waar je slagingskans met een percentage aangeduid wordt. Wordt je een aantal keer gesnapt, dan wil niemand meer wat met je te maken hebben - totdat je de boete betaald in de inn. Castti en Temenos kunnen informatie achterhalen en Agnea en Partitio mensen met zich mee krijgen. Vaak worden deze vaardigheden gebruikt in de verhaallijnen op plekken waar het logisch is en nooit voelde dit geforceerd of opgelegd. In tegendeel, ik ging graag in ieder nieuw dorp even langs iedereen om te zien wat ik kon lospeuteren. Het dag en nacht aspect maakt hier ook in uit, gezien er bepaalde mensen en activiteiten enkel in het donker plaatsvinden. De kers op de taart van al deze sfeervolle wereld bomvol systemen, geheimen en pracht, is de waanzinnige orchestrale soundtrack; ieder thema sluit perfect aan bij de personages en nummers kunnen uiteenlopen van klein en ingetogen tot groots en bombastisch.